نقطه متفاوت از بالی به دور از دریا در قلب جنگل " مانداپا " در کنار شماست... نوشته ی مکس اندرسون به طور کلی، بسیاری از اقامتگاه ها از لحاظ المان های فرهنگی با محیط اطرافشان متفاوتند، اما "مانداپا" به طور کامل به زندگی و فرهنگ جزیره متصل است.. اقامتگاه های لاکچری مانند صحنه های تئاتر هستند، که در آن صحنه های رویایی برای فرار از حقیقت زندگی به وجود می آید. جاده ای که به شهر کوهستانی "اوبود" می رسد، نمایان تمام زیبایی های بالی است، جاده ای پر از رنگ و صدای پرندگان، بچه ها، و تصاویر زیبای پرواز بادبادک ها. بعد از پایان این مسیر، به ورودی سنگی هتل "مانداپا"، که از مجموعه هتل های "ریتز کارلتون" است رسیدم. این هتل در لبه ی دره قرار گرفته و پر از تفریحات هیجان انگیز و استخرهای رنگارنگ است. علاوه بر این، هتل مجموعه ی منظمی از ساختمان ها زیبا و باغ های دلپذیر است و تنها 100 متر از رودخانه "آیونگ" فاصله دارد. با خود گفتم: "اینجا مانند بهشت گمشده است." مدیر کل، آنا هنریکس پاسخ داد: "ما بیشتر به اینجا به عنوان یک روستا فکر می کنیم." او توضیح داد که "مانداپا" تنها 60 اتاق دارد - 35 سوئیت در دامنه کوه و 25 ویلای همراه با استخر در دره. اوهمچنین افزود: "در میان دامنه کوه و دره شالیزار برنج و معبد بزرگ وجود دارد. که نمایانگر یک روستای بالیایی است. " باید اعتراف کنم که فضای هتل ابتدا برایم بسیار ساختگی بود، تنها یک تلاش بیهوده برای ایجاد ارتباط فرهنگی با مهمانان. اما فلسفه عمیقتر از آن بود. در روستا در 5 سپتامبر، "ماندپا" در اوبود، پایتخت فرهنگی بالی افتتاح شد. فضای 10 مایلی درون شهر، کاملا از مکان های توریستی نه چندان محبوب مانند سواحل "کوتا" و "نوسا دوا" دور است. اما آن فضای شاعرانه نیز که الگوی هنرمندان و نویسندگان بوهمین در دهه 30 برای نوشتن بود نیز وجود ندارد. طبیعتا مکان با توریسم بیگانه نیست، زیرا حداقل 6 هتل 5 ستاره در اینجا وجود دارد. با این حال، زیبایی منطقه بکر است. جنگل ها که در خاک های ورقه ورقه ای ضخیم رشد می کنند، روح هنری ای که در شهر نمایان است، و شالیزارهای برنج زمردی که به تپه ها چسبیده اند، اینجا را یکی از مناظر چشمگیر جهان می کند. در قلب مانداپا 3 هکتار شالیزارهای برنج وجود دارد که در مجاورت معبد هندو هستند. اینها همه چیزهایی است که در یک روستای با مساحت 24 هکتار توسط 30 خانواده ساخته شده است. چند سال پیش، یک گروه از سرمایه گذاران مستقر در جاکارتا، برای ایجاد یک اقامتگاه خواهان خرید زمین های این منطقه شدند. روستاییان اصرار داشتند که در هر گونه توسعه ای، مردم روستای خودشان باید استخدام شوند، و همچنان به کنترل معبد نیز ادامه دهند. سرمایه گذاران تصمیم به مشارکت با "مجموعه بین المللی ماریوت" گرفتند زیرا به نظر می آمد که فرهنگ و معیارهای روستا با برند جدید این مجموعه، "ریتز کارلتون رزرو"، که مجموعه ای از اقامتگاه های کوچک متناسب با فرهنگ محلی آن منطقه است، متناسب است. خانم هنریکس گفت: "نزدیک به سه نسل است که روستاییان برای ادای نذرهایشان به معبد می آیند. آن ها همچنین در برداشت برنج نیز کمک می کنند." شالیزارهای برنج که شامل یک کلبه سنتی چوبی هستند، معمولا توسط یک یا دو روستایی که در حال حاضر برای "ریتز کارلتون" کار می کنند اداره می شود. برایم این سوال مطرح شد که اگر آنها زمین خود را به این سرمایه گذاران فروخته اند،...،چرا بیشتر اوقات خود را، مثلا در سواحل جامایکا، به تفریح نمی پردازند. این سوال را از جک ویدگو، سرپرست فروش، پرسیدم. او با لبخندی توضیح داد که آنها نمیخواهند از زمین هایشان دور باشند. چون تعلق خاطر عمیقی به این سرزمین دارند. مهمانان می توانند درک عمیقی از فرهنگ پیدا کنند. با کارهایی از قبیل: قدم گذاشتن در شالیزارهای برنج، جایی که آب به مچ پاهایشان می رسد. قبل از این کار، مدیر تفریحی هتل تعدادی شال برای پاک کردن عرق، و تعدادی خوشه برنج به من داد. قورباغه ها اطراف پاهایمان شنا می کردند و پردگان بالای سرمان پرواز می کردند. و ما خوشه های برنج را به یک روش بالیایی قرن نهم می کاشتیم.
